Nederlands oefenen tijdens coronagolven

Hoe raken de lockdownperiodes jou als organisator van de Willebabbel?

Het was heel moeilijk om de Willebabbel stop te zetten. Zeker als je weet hoeveel deelnemers er gemotiveerd zijn om naast hun andere lessen aan te sluiten. Veiligheid en gezondheid gaan voor, dat spreekt voor zich. Maar voelde het telkens alsof we onze deelnemers in de steek lieten. Ook onze vrijwilligers die mee oefenen voelden dit zo aan. Het duurde dan ook niet lang voor ze startten met nadenken over hoe ze toch nog iets konden betekenen voor de anderstalige deelnemers.

Hebben jullie ervoor gekozen om de oefenmomenten online te laten doorgaan?

Ja, we zijn snel overgeschakeld naar een digitale Willebabbel. We zagen het als een kans om een nieuwe werkvorm uit te proberen. En op die manier konden we de geïnteresseerde deelnemers ten minste een alternatief aanbieden. Niet elke vrijwilliger stapte mee in het project, en dat hoefde ook niet. We merkten wel dat vrijwilligers die niet meer actief waren bij ‘De Willebabbel’, terug toetraden net omwille van de omschakeling naar online. Het voordeel aan zo’n online gesprek is dat je minder gebonden bent aan een vast tijdstip en een verplaatsing. Vrijwilligers kunnen met de anderstalige deelnemers een moment afspreken dat voor hen beiden lukt.

In september was het voor even mogelijk om terug fysiek samen te komen om te oefenen. Hoe hebben jullie dit aangepakt?

We startten met het opstellen van een draaiboek waarin we de verwachtingen naar onze vrijwilligers én deelnemers duidelijk maakten. Vervolgens gingen we in overleg met de bibliotheek, waar de oefenmomenten doorgaan. We bekeken samen hoe we ‘De Willebabbel’ volledig ‘coronaproof’ konden laten doorgaan. Daarna vroegen we onze vrijwilligers of ze het zagen zitten om in te stappen in de aangepaste werking. We organiseerden eerst enkele ‘try-outs’ om met een beperkte groep de veilige, nieuwe aanpak uit te testen.

Hoe verliepen die ‘coronaproof’ sessies? Hoe ervaarden deelnemers en vrijwilligers het om opnieuw in levenden lijve deel te nemen?

Heel goed eigenlijk. We waren in het begin wat bang dat er geen deelnemers zouden opdagen. Of dat er net te veel deelnemers zouden zijn en te weinig vrijwilligers om met hen te oefenen. We werken immers met groepjes van 4 personen, dus per drie deelnemers moet er eigenlijk 1 vrijwilliger beschikbaar zijn. We mochten per avond een achttal vrijwilligers verwelkomen; qua motivatie kan dat tellen! Gelukkig zat de ‘coronaroutine’ er bij alle aanwezigen snel in, en lukte het vlot om de sessies veilig te organiseren. Bij elke sessie was een medewerker van de gemeente en bibliotheek aanwezig om wat extra ondersteuning te bieden, en dat kwam zeker van pas.

Eigenlijk vonden de deelnemers het wel fijn om in kleinere groepjes te oefenen. Toch kijkt iedereen uit naar het moment waarop we elkaar opnieuw in levenden lijve en met wat meer vrijheid kunnen ontmoeten. Dan kunnen wij als initiatiefnemer onze pijlen ook meer richten op bijkomende activiteiten zoals wandelingen of uitstappen. Of samen genieten van de vele hapjes die onze deelnemers vroeger meebrachten, want ook dat is de Willebabbel!

Hoe ziet de werking van de Willebabbel er vandaag uit?

De samenkomsten gaan al even niet meer door. We zijn opnieuw online heropgestart, maar we merken dat de interesse van de vrijwilligers wat lager ligt dan ervoor. Wat wél aanslaat is de Wandel-Willebabbel: vrijwilligers spreken af met een deelnemer om te wandelen en ondertussen wat te praten.